Nog 2 weken de hele serie "Rembrandt herrijst uit Nederlandse aarde"
4.
EXPOSITIES
OPDRACHTEN
FRESCOCURSUS
REIZEN
VERTALEN
Er volgt een periode van opdrachten (voor b.v. een trompe l’oeil van 3 bij 10 meter) en exposities in Nederland en Duitsland.
Op mijn 35ste volgde ik een fresco-cursus in Venetië en reisde nogmaals naar Californie voor meer zand en aarde. Daarna maakte ik betonfresco’s, een eigen uitvinding. In die periode begon ik in 2002 de opleiding Vertalen Italiaans.
Ik zocht in Nederland collega-decorateurs op. Ik miste het gevoel van de bottega in Florence en besluit een wens in vervulling te laten gaan: een frescocursus.
Terug in Nederland werd Sanatorium Zonnestraal in Hilversum gerestaureerd: betonrot en roestend ijzer. Zo bedacht ik de betonfresco.
Pas jaren later zag ik het verband tussen fresco’s en mijn zandschilderijen.
Deel 3 van 35 jr kunst. TERUGDOORGAAN - NAAR NL - EIGEN ATELIE...
Op mijn 27ste na negen jaar Toscane besloot ik terug te gaan naar Nederland. Ik had Amsterdam leren kennen en begon een eigen atelier op de Overtoom. Ik pakte alles aan: decoraties, antiekimitaties of marmerimitaties, ik ontwierp Kunstige Tafels en Trompe l’oeil wandschilderingen. Ik exposeerde regelmatig in Nederland en België.
Op mijn dertigste reisde ik naar Californië om 2 verkochte schilderijen te brengen naar een klant. Ook maakte ik ter plekke een opdracht van een schildering op een tafel met antieke technieken: konijnenlijm met krijt en gouache, afgewerkt met bijenwas. Tijdens mijn wandelingen aan het strand van de Pacific Ocean ontdekte ik de mooie kleuren aarde en zand op het strand. Zo ontstonden mijn eerste zandschilderijen.
Ik gebruikte mijn kennis van oude technieken en materialen voor de antiekimitaties en marmerimitaties.
Ik was inmiddels zo bedreven in alle schilders technieken dat ze een begrenzing voelde. Ik wilde de natuur niet meer imiteren, maar gebruiken en het zo zijn eigen verhaal laten vertellen. Het is ook vanuit mijn bewondering voor de natuur dat ik deze wilde vastleggen om te delen. Het is altijd een vriendschap geweest. Een van de eerste zandschilderijen heet dan ook: Land-vriend-schap. Het plan van de studie Bosbouw werd langzaam omgezet in het vereeuwigen van de natuur in schilderijen.
35 jr kunst, deel 2
Op 21-jarige leeftijd begon ik te werken bij een Florentijnse bottega, atelier voor decoratie en restauratie van meubels. Daar leerde ik werken met eeuwenoude materialen, zoals krijt en konijnenlijm. En ik leerde technieken om antiekimitaties en marmerimitaties te maken. Als eigen werk maak ik pasteltekeningen van modellen en tekende het Toscaanse landschap en beelden in Florence. Op mijn 23e kreeg ik mijn eerste expositie in Zuid-Duitsland. Ik verkocht 21 tekeningen. Daarna volgden tentoonstellingen in Amsterdam, Duitsland en Zwitserland. Ik verhuisde binnen in Toscane ten zuiden van Siena, ik leefde van de exposities.
Ik stapte via het tekenen met pastel de wereld van de kleuren in. Veel vrienden wilden model staan en de schilderijen werden verhalen van wat ik mee maakte. Mijn liefde voor de natuur zette zich voort in het landschap beleven en schilderen, vastleggen, delen. Figuren of modellen in een landschap plaatsen leek een logisch gevolg. Acryl, aquarel, olieverf en pastel, alle schildertechnieken beheerste ik en ging ze ook gemengd gebruiken. Erkenning door het verkopen van mijn werk gaf voldoening.
In de video een kleine greep uit de tekeningen en
schilderijen. Meer tekeningen op http://www.atelierjudithdubois.nl/nl/tekeningen
35 jr kunst deel 1
1. DE BASIS en ITALIA
1966 - 1986
Op 8 jarige leeftijd eerste kennismaking met kunst, daarna modelteken- en schilderlessen. Na het behalen van VWO diploma vertrok Judith op 18-jarige leeftijd naar Florence. Opleiding aan het Istituto Per l'Arte e Il Restauro. Daarnaast veel modeltekenen in het atelier van Patrick Hamilton in Florence. “Het gaf voldoening omdat ik snel leerde en er goed in was.”
Na een jaar mocht Judith de lessen modeltekenen van Patrick overnemen. Maar ze tekende ook veel landschappen met gekleurd krijt, gefascineerd door de kleuren en beweging van het Toscaanse landschap. “Ik tekende veel en alles wat ik zag. Ik was een soort fototoestel. Ik had geen tv.”
Tekenen was haar steun en toeverlaat, tevens uitlaatklep. Ze mocht van haar ouders een jaar naar het buitenland. Florence was een ideale combi van kunst en buitenland. Na dat jaar moest Judith in haar eigen onderhoud voorzien. Dat werden de tekenlessen van Patrick Hamilton. “Gelukkig maar, want ergens in de bediening gaan was niets geworden. Ik ben een observeerster en geen serveerster.”
In die periode werd ze zo bedreven in het modeltekenen dat de figuren uit steeds minder lijnen bestonden. Ze merkte dat een paar lijnen voldoende zijn.