26/09/2021
| Piëta
Twee gezellige dames, Bep en Toos -zo noem ik ze even voor ‘t gemak-waren op stap in ons mooie Ommen. Al babbelend lopen ze mijn villa Kakelbont binnen. Zo te horen komen ze ergens onder de rook van Amsterdam vandaan. Heerlijk dat Westers geteut. En zo te zien houden ze van de goede dingen in het leven, net als ik overigens.
Bep was op zoek naar een klein, lief cadeautje voor haar zus. Ze vond een mooi beeldje: van moeder Maria met gestorven Jezus op haar schoot. ‘Oh, dat vind ik mooi! Wat is het eigenlijk precies, weet jij dat?’ vroeg ze mij. ‘Jazeker’ antwoord ik haar, ‘dat is het beeld ‘Piëta’ van Michelangelo en staat in Rome’. ‘Sorry’, zegt Bep, ‘wat zeg je’? Terwijl ik herhaal dat het beeld Piëta heet mengt Toos zich uitgesproken in het gesprek. ‘Ja Bep, je kunt het nog wel een keer vragen, maar dit ga jij natuurlijk never nooit niet onthouden’. Bep denkt ook van niet en vraagt lachend: ‘eh, hoe zei je nou ook alweer dat het heette?
‘Maar dames’, roep ik lachend. ‘Dat is toch geen probleem? Je hoeft maar één ding te onthouden, überhaupt in het leven. En triomfantelijk noem ik mijn ezelsbruggetje: ‘we gaan nooit meer Diëta!’ Al zingend gingen ze de deur uit. Ze gaan het nooit meer vergeten denk ik en ik hen ook niet!